فارس از رویاهای ورزشی جوانان گلستان علاقمند به رشته‌های مختلف ورزشی گزارش می‌دهد.

توپ پلاستیکی قرمز در هوا بالا و پائین می‎شود تا در مسابقات ورزشی جهانی و آسیایی گزارشگر از فرهاد قائمی و استعداد ذاتی بچه‎های این استان بگوید. کمی آن‌سوتر، چند نفر در یک ماشین شاسی بلند در حالی که سیگارهای نازک روی لبشان است، چند تکه کاغذ نازک بزرگ را روی کاپوت ماشین پهن کرده‎اند. ابرهای سیاه هم کم کم شروع به باریدن می‎کنند.

به گزارش فارس؛ اهمیت و فوائد جسمی و روانی انجام ورزش و فعالیت‎های ورزشی بر هیچ کس پوشیده نیست و این راز سلامتی محدود به سن و سال نیست و در هر سنی انجام حرکات ورزشی توصیه شده است.

در دین مبین اسلام هم در مورد ورزش و تندرستی احادیث فراوانی داریم، بسیاری از بزرگان و مسئولان، ورزش را دشمن اعتیاد می‎دانند؛ البته به منظور عملی کردن و توسعه این شعار گام‎های مؤثری نیز برداشته شده است تا جایی که پشت روپوش تمام نانوایان شهر ما عبارت «ورزش دشمن اعتیاد» درج شده است!

در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا یا کشورهای درحال توسعه نگاه مسئولان به مقوله ورزش یک نگاه علمی و کارشناسانه است و از آن به عنوان یک امر جدی و قابل اعتنا یاد می‎‎‌شود، اما در کشور ما ورزش یکی از مسائل درجه چندم محسوب می‎شود و بیشتر جنبه سرگرمی آن مطرح است و همانطور که یکی از مسئولان فرهنگ را به مثابه سبزی خوردن در کنار غذا قلمداد می‎کند و بود و نبود آن را روی سفره چندان ضروری نمی‎بیند، ورزش هم در کشور به نوعی دسر یا نوشیدنی گازدار این سفره تلقی می‎شود که گاهی اوقات ممکن است هضم غذا را نیز مختل کند!

در کشور ما به جز ورزش قهرمانی که به نوعی تمام بودجه ورزشی مملکت را می‎بلعد، ورزش پایه یا همان ورزش مدارس و ورزش همگانی در سایه حرکت می‎کنند و تزریق قطره چکانی بودجه به ساختار این ورزش‎ها تنها مسکنی بر آلام ورزشی‎ها است.

امروزه امکانات ورزشی در مدارس با سرانه‎هایی که مدیران از گفتن میزان آن شرم دارند، به چند عدد توپ پلاستیکی و دو تیر دروازه آهنی و یک میز پینگ‎پنگ خاک گرفته خلاصه شده است؛ به علاوه سالن‎ها و استخرهای نیمه کاره‎ای که قرار است از محل درآمد عوارض سیگار تکمیل شوند. البته نباید از سایر کارهای زیربنایی که در خصوص ورزش پایه در مدارس صورت گرفته، غافل شویم. امروزه در همه مدارس چندین دست طناب ورزشی موجود است که بچه‎ها می‎توانند در زنگ ورزش از آنها به صورت نامحدود استفاده کنند!

ورزش همگانی هم که در حال حاضر به باشگاهی برای تبلیغات بانک‎ها و مؤسسات مالی تبدیل شده و هر از گاهی در برخی از شهرهای کشور به واسطه پخش زنده مستقیم از شبکه سوم و قرعه‎کشی خودرو با استقبال مردم مواجه می‎شود؛ وگرنه در حالت عادی آن جماعت در روزهای تعطیل دست کم تا ساعت 11 از رختخواب جُم نمی‎خورند!

شهریه‎های بالا و تعداد کم سالن‎ها

افزایش قیمت بلیط استخرها و شهریه اجاره سالن‎های ورزشی و تعداد کم این سالن‌ها به یکی از دغدغه‎های جوانان این استان تبدیل شده است؛ تا جایی که بسیاری از آنها قید ورزش را می‎زنند و برای گذران اوقات فراغت به تفریحات ناسالم روی می‎آورند. به راستی سهم یک جوان گلستانی از بودجه ورزشی مملکت چقدر است؟ آیا اساساً استان گلستان بودجه ورزشی دارد یا خیر؟ دولت برای توسعه ورزش همگانی و استفاده آسان‎تر و رایگان از سالن‎های ورزشی چه اقدامی انجام داده است؟ مسئولان استان گلستان برای جذب جوانان مستعد در رشته‎های ورزشی چه اقدامی انجام داده‎اند؟

حمایت از ورزش با دلسوزی پیشکسوتان

آنچه که مسلم است این است که ورزش در استان همانند سایر استان‎های کشور با همت و دلسوزی عده‎ای علاقه‎مند و دلسوز هدایت و رهبری می‎شود که بدون هیچ چشمداشتی در زمین‎ها و سالن‎های قدیم شهرهای مختلف استان گلستان به تعلیم جوانان مستعد می‎پردازند. پرورش بازیکنانی در سطح ملی در رشته‎های مختلفی نظیر فوتبال، والیبال، بسکتبال، دوومیدانی و سایر رشته‎ها در این سال‎ها فارغ از بودجه‎ها و برنامه‎های کوتاه‎مدت و بلندمدت آقایان بوده و اگر نبود همت پیشکسوتان این استان، این همه افتخار و ملی‌پوش به ورزش مملکت معرفی نمی‎شدند.

ساختارشکنی در نگاه به مقوله ورزش

جا دارد مسئولان بلندپایه ورزش گلستان و حتی سایر مسئولان برای یک بار هم که شده ساختارشکنی کنند و منتظر بخشنامه‎های وزارتی نمانند و با اجرای طرح‎ها و برنامه‎های مختلف به صورت پایلوت در استان گلستان، سنگ بنای حمایت از ورزش استان را پایه‎گذاری کنند.

منظور از اقدامات ساختارشکنانه احداث سالن‎های استاندارد و پیست اتومبیلرانی و باجی جامپینگ در شهرهای استان گلستان نیست، به عنوان مثال بانک‎ها و موسسات یک درصد از جوایز میلیاردی خود را به صورت لوازم ورزشی در اختیار جوانان شهرها قرار دهند.

در حاشیه شهرها و روستاها، در مکان‎های عمومی نظیر پارک‎ها و جنگل‎ها و در زمین‎هایی که فعلاً ساخت و ساز در آنها انجام نمی‎شود با اجازه مالک، با بتن‎ریزی و نصب دو عدد تیر فلزی یک یا چند زمین والیبال یا بسکتبال درست کنیم.

مسابقات مختص ماه مبارک رمضان نباشد و با همکاری نهادها و ادارات به بهانه‎های مختلف مسابقات و جام‎های ورزشی برگزار کنیم. زمین‎های ورزشی مدارس یا حیاط مدارس در بعد از ظهرها یا اوقات تابستان در اختیار جوانان قرار گیرد.

باور کنیم ورزش در مملکت با سمینارهای پر زرق و برق و ساخت برنامه‎های ورزشی در رسانه ملی جریان پیدا نمی‌کند. تزریق بودجه‎های دولتی به تیم‎های لیگی هم چاره کار نیست. ورزش در دل زمین‎های خاکی و همین مسابقاتی که هزاران نفر را از پای گیرنده‎ها به سالن‎ها و زمین‎های ورزشی می‎کشاند، رشد و نمو می‎کند. اما به یاد داشته باشیم که ورزش زیربنایی و پایه، ارائه بیلان کار و آمار و معرفی قهرمان ندارد، اما نیاز به حمایت دلسوزانه دارد.