خداوند به پیامبر آن زمان وحی کرد که به او بگو: به عزّتم قسم اگر آن قدر مرا بخوانی که اعضایت جدا شود، درخواستت را نمی پذیرم تا این که آنها را که حتّی مرده اند زنده کرده و برگردانی.

کلاله خبر،

حضرت امام صادق علیه السّلام می فرمایند: در زمان های گذشته شخصی بود که تلاش می کرد که از راه حلال درآمد [زیادی] به دست آورد، برایش میسّر نشد. از طریق حرام شروع کرد، باز هم موفّق نگردید، شیطان به سراغش آمده و به او گفت تو را به کاری راهنمایی کنم که وضعت خوب شود؟

گفت: آری.

گفت: دینی اختراع کن و مردم را به سوی آن بخوان، او هم چنین کرد و جمعی از مردم از او پیروی نموده و وضع دنیایش خوب شد. پس از مدتی فکر کرد که این چه کاری بود که من کردم که افرادی را گمراه ساختم، پشیمان شده و نزد پیروانش آمده و گفت: من شما را به راه باطل خواندم و این دینِ اختراعی خودم بود.
آنها گفتند: دروغ می گویی و تو در دینت شک کرده ای!

و چون چنین دید، با زنجیری محکم گردنش را بست و تصمیم گرفت که خودش را آزاد نسازد تا این که خداوند او را بپذیرد. خداوند به پیامبر آن زمان وحی کرد که به او بگو: به عزّتم قسم اگر آن قدر مرا بخوانی که اعضایت جدا شود، درخواستت را نمی پذیرم تا این که آنها را که حتّی مرده اند زنده کرده و برگردانی.

مسأله: هرگاه کسی فتوای مجتهدی را اشتباهی برای دیگران بیان کند، بر او واجب است که به کسانی که شنیده اند اطلاع دهد.

احکام عمومی، ج۳، ص۲۵۶-۲۵۷.