دانش آموزانی که هنوز کلاسی برای تحصیل ندارند/ وعده هایی که برای روستائیان محقق نشد
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><span style="font-size: 8pt;">سال هاست که موضوع مدارس کپری و مدارس بدون تجهیزات و با امکانات فرسوده در مناطق روستایی و عشایر به عنوان یک معضل در کشور مطرح است و دانش آموزانی در کشور در مناطق محروم کشور در مدارسی درس می خوانند که نه دیوار دارد و نه سقف و نه حتی نیمکتی که بر روی آن بنشینند.</span></strong></span></div> <div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 8pt; font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"></span>
امکاناتی مانند تخته و نیمکت، وسایل گرمایشی و سرمایشی باید در مدارس وجود داشته باشند تا دانش‌آموزان به‌سادگی و در امنیت از آنها استفاده کرده و از دوران تحصیل خود نهایت لذت را ببرند.
هنوز در مناطق مختلف کشور مدارس کپری موجود است و با همان تعداد اندک دانش‌آموزانی که هنوز از چرخه تحصیل خارج نشده‌اند و با همه فقر و محرومیت و دشواری‌هایشان تحصیل می‌کنند، مدارسی که نه امنیت، نه بنایی مستحکم، نه فضایی سالم و شاد برای انگیزه ادامه تحصیل و نه وضعیت بهداشتی مناسب برای حضور دانش‌آموزان دارند.
سال هاست که موضوع مدارس کپری و مدارس بدون تجهیزات و با امکانات فرسوده در مناطق روستایی و عشایر به عنوان یک معضل در کشور مطرح است و دانش آموزانی در کشور در مناطق محروم کشور در مدارسی درس می خوانند که نه دیوار دارد و نه سقف و نه حتی نیمکتی که بر روی آن بنشینند.
بخش دشتیاری با مرکزیت نگور در فاصله ٦٠ کیلومتری مرکز شهرستان چابهار در جنوب سیستان و بلوچستان قرار دارد که بزرگترین بخش ایران از لحاظ مساحت محسوب می شود.
روستای پت در دهستان باهوکلات و از توابع بخش دشتیاری دانش‌آموزان در سخت‌ترین شرایط به تحصیل مشغولند، این دانش آموزان در نقطه‌ای از همین سرزمین زندگی می‌کنند اما محرومیت‌ها در جنوب استان سیستان و بلوچستان، مدارس را نیز بی‌نصیب نگذاشته است که به دلیل نبود فضای کافی دانش آموزان مجبور هستند کلاسها را در کپر برگزار کنند.
دهیار روستای پت در گفت و گو با خبرنگار چهاربهاران، با اشاره به فضای آموزشی نامناسب در روستاهای بخش دشتیاری گفت: بچه‌های این منطقه نیز همانند سایر دانش آموزان روستاهای اطراف در کلاس های نامناسب به کسب علم و دانش می پردازند و کلاس در کپر برگزار می شود.
عبدالغفور بلوچ افزود: امکانات آموزشی ما یک تخته سیاه و چند نیمکت است و دیگر هیچ گونه امکانات آموزشی نداریم؛ آب سالم آشامیدنی وجود ندارند و سرویس بهداشتی نداریم و در صورت نیاز بچه‌ها باید به خانه‌شان رفته و برگردند.
به گفته دهیار روستا؛ اینجا زمستان‌ها سرد و تابستان‌ها همراه با گرمای بالای 40 درجه زیر کپر درس می خوانند.
وی ادامه داد: با توجه به رشد افزایش جمعیت دانش‌آموزان تعداد فضاهای‌آموزشی در این مناطق ناکافی است و دانش آموزان بدون هیچ گونه امکانات اولیه به تحصیل مشغول هستند.
دانش‌آموزان روستاهای بخش دشتیاری چابهار در استان سیستان و بلوچستان از نعمت داشتن مدرسه‌ای که بتواند آنها را در برابر گرما و سرما محافظت کند محرومند و دانش‌آموزان در گرمای طاقت‌فرسای تابستان و سرما در زمستان در کپری که از هر طرف آن باد سرد می‌وزد در حال درس خواندن هستند. این روستا همچنین از نعمت آب آشامیدنی سالم محروم است.
متاسفانه نظری هنوز درباره این مطلب منتشر نشده