در مواردی اما در این سوی آب عده‌‌ای وجود دارند که تمام دغدغه‌‌هایشان کشاندن بانوان و دختران ایران زمین به استادیوم‌‌های ورزشی است. استادیوم‌‌هایی که با یکبار حضور در آن می‌‌توان میزان هیجان‌‌های موجود را که موجب کم رنگ شدن اخلاق و ادب می‌‌شود را مشاهده نمود. یکی از مشکلاتی که فوتبالیست‌ها یا خیلی از داورها تجربه می‌‌کنند فحش‌‌های ناموسی است که با آب و تاب فراوان و همراه بوق و کرنا سر داده می‌‌شود.

البته پر واضح است که این دغدغه ناشی از حرارات و شور رسیدن بانوان به حقوق شهروندی نیست و مقاصد سیاسی و ایجاد بلوای فرهنگی و عدم وجود فضای شفاف اجتماعی که نتیجه‌‌‌ی آن مطالبه گری واقعی است، نقش زیادی را در ایجاد این دغدغه بازی می‌‌‌کنند. اگر دغدغه حقوق شهروندی است، اولویت در حقوق، حق اشتغال و ازدواج و بسیاری از حقوقی است که قربانی بازی‌های سیاسی شده‌‌اند.

اگر کسی نگران حقوق بانوان است، بزرگترین حقوق بانوان حفظ کرامت اجتماعی ایشان  است، کرامتی که در فضای هیجان جوانی استادیوم لگدمال بچه بازی‌هایی می‌شود که سرِسیری ندارد.

اگر کسی نگران حقوق بانوان است بزرگترین حقوق بانوان امنیت اجتماعی است، امنیتی که در مغرب زمین رفته رفته به تحلیل می‌رود و به فکر چاره اندیشی افتاده‌اند. آقایانی که اندیشه لیبرالی دارند بهتر است قبل از آن که در منجلاب اجتماعی تجربه شده‌ی غرب گرفتارمان کنند از نتیجه تجربه‌ی آنان بهره گیری نمایند چون هر چیزی را تجربه کردن ضروروتی ندارد و گاها راه بازگشت از اشتباهات بسیار پرهزینه یا مسدود است.

عوامل دولت تدبیر و نوازدگان ناقوس آزادی غربی اگر دغدغه بانوان را داشتند مناسب بود که لااقل یک وزیر زن برای کابینه معرفی می‌کردند نه اینکه از حضور زنان در باشگاه به عنوان ژست آزادی خواهی مدنی بهره برداری نمایند.

نگارنده: یونس یوسفی