تذکر: مخاطبان لازم است جهت آگاهی از فتوای مرجع خود به رساله آن مرجع رجوع کنند.

1 ــ اگر روزه‌دار عمداً چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل می‌شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاک و شیره درخت، چه کم باشد یا زیاد. حتى اگر «مسواک» را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل می‌شود مگر آنکه رطوبت مسواک در آب دهان طورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.

2 ــ اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد روزه‌اش باطل است و به دستورى که بعداً گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب می‌شود.

3 ــ اگر روزه‌دار سهواً (غیرعمدی) چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه‌اش باطل نمی‌شود.

4 ــ احتیاط واجب آن است که روزه‏‌دار از استعمال آمپولى که به‌جاى غذا به کار مى‌رود خوددارى کند ولى تزریق آمپولى که عضو را بى‌حس می‌کند یا به‌جاى دوا استعمال می‌شود اشکال ندارد.

5 ــ اگر روزه‏‌دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه‌اش باطل می‌شود.

6 ــ کسى که می‌خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندان‎هایش را خلال کند، ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو می‌رود، چنانچه خلال نکند و چیزى از آن فرو رود روزه‌اش باطل می‌شود، بلکه اگر فرو هم نرود بنا بر احتیاط واجب باید قضاى آن روز را بگیرد.

7 ــ فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

8 ــ جویدن غذا براى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولاً به حلق نمی‌رسد، اگرچه اتفاقاً به حلق برسد روزه را باطل نمی‌کند ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى‌رسد چنانچه فرو رود روزه‌اش باطل می‌شود و باید قضاى آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب است.