مدیر گروه فرهنگی هنری فجر آفرینان  گفت: از آسیب هایی که کودکان در مهد کودک دارند می‌شود متوجه شد که مدرک تحصیلی مربیان مهد، با کاری که باید در عمل انجام بدهند ارتباطی ندارد؛ یکی از آسیب های مهم در مهد کودک‌ها این است که تنها وظیفه مربی این است که فقط کودک را سرگرم کند تا کمتر به یاد مادرش بیفتد و بهانه بگیرد.

این مربی افزود: در برخی مهد کودک ها فعالیت های خوبی انجام می‌گیرد، اما در اکثر مهد کودک ها و مدارس دولتی شاهد این هستیم که به هیچ عنوان بر اساس هوش و استعداد کودکان فعالیت ها صورت نمی‌پذیرد، راه درست این است که بر اساس هوش و استعداد هر کودک، برنامه و بازی های مناسب را به او آموزش داد.

این کارشناس امور تربیتی ادامه داد: کودکان به محض ورود به مهد کودک ها باید توسط مشاوران متخصص سنجش شوند، در این سنجش براساس میزان توانایی، استعداد و هوش کودکان بررسی می‌شود که چه مهارت ها و کمبودهایی را می‌توان برای بچه ها جبران کرد؛ اما امروزه در اکثر موارد، کودک را تنها به  سنجش بینایی و شنوایی می‌برند.

وی افزود: چرا باید کودکی که در مهد کودک و پیش دبستانی بزرگ شده بازهم در ورود به مدرسه دچارمشکل باشد؟ باید سازمان بهزیستی مشاورین متخصصی را در این دوره ها به مهد کودک ها بفرستد تا  با بازی درمانی و مشاوره های مناسب، آسیب های کودک را کاهش دهند.

حمیده میر امینی گفت: چرا مشاورین مهدکودک ها، والدین را از آسیب هایی که به کودکان در مهد کودک وجود دارد اگاه نمی‌کنند، چرا روانشناسان از آسیب ها و پیامدهای آموزش رقص و اواز در مهد کودکان سخن نمی‌گویند؟ چرا دقت نمی‌کنند که اگر ریشه تفکر این مربی و موسس این مهد کودک، بهایی و غربی باشد، چه پیامدهای بدی را برای کودکان دارد؟  

وی به دوری کودک از مادر در مهد کودک ها انتقاد کرد و گفت: بدترین آسیبی که مهد کودک ها دارند این است که کودک بر اثر دوری از مادر خود دچار خلاء عاطفی می‌شود، مخصوصاً کودکان زیر سه سال که در آن زمان کودک بیشترین وابستگی را به مادر نیاز دارد. اما متأسفانه امروزه شاهد هستیم که مادران شاغل حتی نوزاد 6 ماهه را به مهد کودک می‌سپارند.

این کارشناس امور تربیتی گفت: یکی از مادران خودش برای من تعریف می‌کرد که یک روز پسر خود را برای اینکه با برادر کوچکش دائما دعوا می‌کرد همراه خود به مهد کودک بردم تا دو ساعتی را در آنجا بازی کند، اما دیدم که اصلاً محیط جالبی در مهد کودک نبود. تمام بچه‌ها رها شده بودند و مربی هیچ برنامه مشخصی برای آن‌ها نداشت و تا بچه ها کمی جنب و جوش می‌کردند، مربی مهد با چشم قره‌ای بچه ها را سر جایشان می‌نشاند؛ در زمان نهار هم یک لقمه کوچک کوکو سبزی به طفل معصوم ها دادند و هرچه این کودکان می‌گفتند که بازهم می‌خواهیم، مربی می‌گفت تمام شده. خیلی از بچه ها هم ساکت و منزوی گوشه ای نشسته بودند.

وی افزود: این مادر به من گفت که در راه برگشت به خانه به پارک رفتیم و در آنجا فرزندم با فواره ها و وسایل بازی به همراه هم سرگرم شدیم که خوشحالی فرزندم در این پارک به مراتب بیشتر از آن مهد کودک بود.