ناظران براین باورند، دو موشکی که روز سوم سپتامبر در جریان رزمایش آمریکا و رژیم صهیونیستی شلیک شد، چهار هدف مهم و اساسی را دنبال می‌کرد.

به گزارش کلاله خبر،رزمایش‌های مشترکی که میان ارتش‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی برگزار می‌شود، موضوع جدیدی نیست و طی سال‌های گذشته شاهد برگزاری چنین رزمایش‌هایی به بهانه مقابله با خطرهایی منابع واشنگتن و تل‌آویو را در منطقه تهدید می‌کند، از جمله ایران بوده‌ایم که یکی از مهمترین و بزرگترین آنها رزمایشی است که در اکتبر سال 2012 میلادی برگزار شد.
اما آزمایش موشکی که روز سه‌شنبه سوم سپتامبر انجام شد، به دلیل اوضاع و شرایط حاکم بر منطقه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بود. صرف نظر از زمان شلیک این موشک‌ها و مکان شلیک و نوع موشک‌های شلیک شده، این آزمایش چهار هدف مهم را دنبال می‌کرد:
یک: بالا بردن آمادگی نظامی دو ارتش آمریکا و رژیم صهیونیستی و تاکید بر جدی بودن تدارک و آمادگی واشنگتن و تل‌آویو برای حمله احتمالی به سوریه.
دو: رساندن این پیام به طرف‌های منطقه‌ای که همکاری آمریکا و اسرائیل در هرگونه حمله احتمالی ادامه دارد.
سه: بیان توانمندی و قدرت میدانی رصد موشک‌های بالستیک و آمادگی سیستم‌های پدافندی آن.
چهار: بیان توانمندی و قدرت رادارهای ارتش‌های منطقه و از جمله ارتش سوریه در رصد هرگونه تحرک موشکی و ایجاد پارازیت در رادارهای ارتش‌های منطقه‌.
در این خصوص کافی است به این نکته اشاره شود، در صورتی که منظومه موشکی منطقه «ارماور» در جنوب روسیه این دو موشک را رصد نکرده بود، هیچ کس متوجه نمی‌شد که این موشک‌ها طی رزمایش آمریکا و رژیم صهیونیستی شلیک شده‌اند و این امر ممکن بود، جنگی منطقه‌ای را به دنبال داشته باشد و این نشان از آمادگی کشور روسیه برای مقابله با هرگونه تغییر و تحول در شرایط منطقه‌ای باشد.
این تغییر و تحولات در زمانی روی می‌دهند که دولت آمریکا تمام تلاش‌های خود برای جذب حامی و تایید کننده بیشتر در میان اعضای کنگره در حمله خویش به سوریه را به کار بسته و اما تاکنون نتوانسته است، اکثریت پارلمان را با خود همراه سازد و مخالفت‌هایی به ویژه در میان اعضای حزب دمکرات در مقابل حمایت و تایید نمایندگان حزب جمهوری‌خواه به چشم می‌خورد.
به این ترتیب می‌توان گفت، نمایندگان مردم آمریکا به سه دسته تقسیم شده‌اند. گروهی که به شدت مخالف ورود آمریکا به هرگونه جنگ جدیدی هستند. گروهی دیگر موافق حمله به سوریه با شروط و شرایط خاص خود است. این گروه بر عدم گرفتار شدن بیش از پیش آمریکا در باتلاق سوریه تاکید می‌کنند و گروه سوم نیز به شدت موافق حمله به سوریه بوده و تاکید دارند که این حمله باید گسترده و ویرانگر و نه تادیبی باشد.
در مقابل «ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهوری روسیه که کشورش هم اکنون ریاست گروه بیست را برعهده دارد و بیست قدرت اقتصادی جهان را در برمی‌گیرد، مانند آمریکا خود را آماده می‌کند تا هرگونه اقدام نظامی احتمالی این کشور در سوریه آماده کند، به ویژه آنکه پرونده سوریه از مهمترین موضوعات مورد بحث در نشست «سن پترزبورگ» خواهد بود.
همچنین بر کسی پوشیده نیست که رابطه رئیس جمهوری آمریکا و روسیه هم اکنون به خاطر مسائل بی‌شمار به غیر از سوریه بسیار متشنج است، اما این پوتین را از حضور در نشست «سن پترزبورگ» و دیدار و گفت‌وگو از موضع قوی‌تر و مستحکم‌تر با اوباما باز نمی‌دارد و در این راه به نظر می‌رسد که از اهرم تعلیق بند اجرای قراردادهای نظامی روسیه – سوریه و تحویل جنگنده‌های پیشرفته میگ 29 و ام و ام 2 استفاده کند و خود را طرفی در گفت‌وگو نشان دهد که خواهان دستیابی به راه مسالمت آمیز به هر طریق ممکن و آماده دادن امتیاز در مقابل دریافت امتیاز است و امتیازی که در برابر این لغو این قراردادها روسیه انتظار دارد از آمریکا دریافت کند، صرف نظر کردن واشنگتن از حمله به سوریه و تحت فشار قرار دادن معارضان برای حضور در کنفرانس ژنو 2 است.
حال سوال این است که آیا پوتین در این امر موفق خواهد بود و اگر موفق به این امر نشود، آیا کنگره آمریکا می‌تواند، اوباما را از حمله به سوریه باز دارد. در این بین اگر پوتین و کنگره با شکست مواجه شوند، آیا این بدین معناست که روند امور به سمت رویارویی‌ها از اواسط هفته آینده پیش خواهد رفت؟/خبرانلاین