یک فعال رسانه ای در یاداشتی نوشت:در نبرد ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، هرچند صحنه‌های آشکار جنگ در آسمان‌ها، میدان و رسانه‌ها رقم خورد، اما پیکره اصلی این ایستادگی عظیم، بر دوش ملتی قرار داشت که با صبر، همدلی، و ایثار، نشان دادند چگونه می‌توان از دل بحران، قله‌های عزت را فتح کرد. در این میان، زنان و مادران ایرانی، نقش ستون‌های پنهان اما کلیدی این مقاومت را ایفا کردند

بی شک مادران؛ فرماندهان پشت جبهه بودند.

در طول این دوازده روز پراضطراب، که بسیاری آن را آغاز دوره‌ای نو از بازدارندگی ملی می‌دانند، مادران ایرانی نقش مدیران پشت جبهه را برعهده داشتند. آنان بودند که آرامش را به خانه‌ها تزریق کردند و فرزندان و همسران‌شان را روانه میدان جهاد کردند؛ زنانی که نه‌تنها ساک همسران خود را با عشق و غیرت بستند، بلکه با دعایی برخاسته از ایمان، آن‌ها را بدرقه کردند.

مادرانی که پیشانی فرزندان خود را با بوسه‌ای معطر به عطر آیت‌الکرسی و حرز امام جواد(ع)، مزین کردند تا روحی مقاوم در آن‌ها بدمند. خواهرانی که پس از شهادت برادران، زینب‌وار ایستادند و نه‌تنها در تربیت فرزندان شهید، بلکه در روایت‌گری و پاسداری از حقیقت مقاومت، نقش‌آفرینی کردند.

یکی از جلوه‌های ویژه این نبرد، نمایش ثبات کم‌نظیر اقتصادی و امنیتی کشور بود. برخلاف انتظار دشمن، هیچ نشانی از فروپاشی روانی، آشفتگی بازار، یا وحشت عمومی در سطح جامعه دیده نشد. این، مرهون بلوغ اجتماعی مردمی بود که در کنار دولت، مدیریت جهادی واقعی را به صحنه آوردند.

در روزهایی که دشمن، چشم‌انتظار صف‌های طولانی خرید، هجوم به فروشگاه‌ها و اضطراب عمومی بود، مردم ایران با صرفه‌جویی ها، کمک‌های داوطلبانه، اجاره‌نگرفتن‌ها، تخفیف‌های خودجوش فروشندگان، و گذشتن از حق شخصی خود، نشان دادند که روحیه ایثار، هنوز در تار و پود جامعه ایرانی جاری است.

در این جنگ، جبهه فقط محدود به مرزها نبود؛ سنگرها در آشپزخانه‌ها، مراکز درمانی، فروشگاه‌ها، مدارس و حتی رسانه‌ها شکل گرفت. در قلب این جبهه‌های نرم، باز هم زنان و مادران نقش محوری داشتند. آن‌ها نه‌تنها مدیریت عاطفی خانواده‌ها را در دست گرفتند، بلکه با حضور در کارهای داوطلبانه، همدلی با خانواده‌های شهدا، پشتیبانی از مجروحان و تولید محتوای مقاومتی، نشان دادند که جهاد، فقط با اسلحه نیست.

زنانی که با روایت‌گری دقیق و شجاعانه از وقایع، چهره واقعی دموکراسی غربی را که بر لوله تفنگ و سرنیزه بنا شده، افشا کردند. مادرانی که در سکوت، آرامش روانی جامعه را حفظ کردند تا ملت، در اوج اقتدار، ایستادگی کند.

دفاع مقدس ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی، نه‌فقط پیروزی نظامی، بلکه تجلی بلوغ اجتماعی، انسجام ملی و عمق ایمان مردمی بود. در قلب این منظومه مقاومت، مادران و زنان ایرانی، ستارگانی خاموش اما روشنی‌بخش بودند که بی‌صدا، اما با قدرت، ستون‌های پیروزی را برافراشتند.

تاریخ، این‌بار نیز گواهی خواهد داد که جهاد زنانه، نه یک مفهوم شعاری، بلکه حقیقتی جاری در بطن جامعه ایران است